…….
ไม่ว่าคนคนหนึ่ง…เค้าจะดี จะแย่แค่ไหน ในความทรงจำหรือความรู้สึกของเรา
พอเค้าจากไป….ภาพความทรงจำต่างๆ มักจะผ่านมา ให้เราได้นึกย้อนไปอยู่เสมอ…
ภาพสุดท้ายที่เราเห็นเค้า…ไม่ใช่ภาพที่อยู่ในความทรงจำ
เพิ่งกลับจาก รพ. มาเมื่อกี้….ไม่รู้จะทำอะไร..นอนไม่หลับบ…พลิกตัวไป พลิกตัวมา..
ภาพของคนคนนึงในความทรงจำ ตั้งแต่วัยเด็ก…จนโต..ผ่านเข้ามาในหัว
ต่างกับภาพที่เห็นเมื่อกี้ มากมายนัก…
ร่างผ่ายผอม นอนนิ่งไม่ไหวติง….เราพยายามเพ่งมองดู..เผื่อว่าจะยังมีลมหายใจ(เออแต่ไม่มี..หายใจได้ก้อแปลกล่ะ สำลีอุดจมูกอยู่นินา)
ลองเอื้อมมือไปจับแบบกล้าๆ กลัวๆ
เริ่มจากปลายเท้า….ที่เย็นเหมือนเคยย…พักหลังๆมานี่..ย่าเท้าเย็นอยู่เสมอเพราะเลือดไม่ค่อยมาเลี้ยงที่เท้าแล้ว..
เท้าอีกข้าง…มีผ้าก็อซพันไว้หนาๆ เหมือนเข้าเฝือก เท้าข้างนั้นใช้การไม่ได้แล้ว…มันห้อเลือด และแห้ง ลีบมาพักใหญ่ๆแล้ว
จับขา..ยังนิ่มๆ อยู่ จับมือ..ยังอุ่นอยู่…
ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด เหมือนคนกำลังนอนหลับสนิทๆ แค่นั้นเอง
ก้มลงกราบเท้า ขอขมาและอโหสิกรรม
ตั้งแต่ย่าเข้า รพ.มาเดือนกว่าๆ ทุกๆคนในบ้านเริ่มทำใจ เราไม่เคยว่างได้มาเยี่ยมที่รพ. เลยเหมือนกันเพราะติดเจ้ามิวมิว
เพิ่งจะได้มา ก็วันนี้แหละ ผลัดวันประกันพุ่ง จนไม่ได้ผลัดแล้ว
ชุดที่ย่าใส่อยู่ตอนนี้..เราเป็นคนเลือกเอง..สีม่วงเม็ดมะปราง สวยดี….ชอบชุดนี้
นี่เป็นคนที่สองแล้วนะ..ที่เลือกชุดให้…
อยากจะอยู่รอจนเสร็จเรื่องเอกสาร แต่ปะป๊าโรมาว่ามิวมิวร้องไม่หยุด เลยต้องรีบกลับมาก่อน..ไม่ได้ไปส่งย่าที่ห้องแอร์
ถึงบ้าน จัดการเจ้าอ้วนกินนมนอนต่อเสร็จ..นอนไม่หลับ…
เคยคิดเหมือนกันว่าถ้าย่าตาย จะร้องไห้ไหม
เพราะตั้งแต่เป็นวัยรุ่นมา..เราไม่ค่อยได้พูดคุย สุงสิงกับย่าเท่าไหร่ แม้จะอยู่บ้านเดียวกันก้อตาม
เดินสวนกันไปสวนกันมา….
ตามประสาวัยรุ่น…ใจร้อน กวนตีนน…โดนดุ โดนบ่นอะไรนิดหน่อยมักจะไม่พอใจ
ย้อนกลับไป…ก่อนหน้านั้นย่าอยู่บ้านเดียวกับเรามาตั้งแต่เกิด..แต่หลังจากแม่ตาย ไม่มีคนช่วยดูแล และเค้าต้องอยู่บ้านคนเดียว
เราๆทั้งหลายเลยย้าย ย่า ไปไว้บ้านพ่อ เพราะมีคนดูแล…ย่าก้อบ่น อยากจะกลับมาอยู่บ้านนี้ หลายต่อหลายครั้ง..
แต่ทำไงได้…ไม่อยากให้อยู่คนเดียว
ภาพย่าเดินตัวอ้วนๆ โยกเยกๆ จากห้องชั้นล่างไปที่ครัว…อุ่นกับข้าวเก่าในตู้เย็นกิน
นั่งเคาะกะละมังข้าวประจำตัว กินไปเคาะไปขุดไปจนเกลี้ยงชาม
วันๆ ได้แต่นั่งดูทีวีในห้อง เดินไปไหนมาไหนไม่ค่อยไหว
ย้อนกลับไปนานกว่านั้น…
สมัยอยู่บ้านเก่า…ไม่ได้มีห้องเยอะแยะ ต่างคนต่างอยู่กันแบบนี้
ย่านอนกลางบ้าน ครอบครองทีวี เครื่องเดียวในบ้าน..มีรีโมทประจำตัว คือก้านร่ม พอจะเปลี่ยนช่อง ก็ดีดสปริง ปึ๋ง…กดไปที่ปุ่มเล็กๆ ด้วยความแม่นยำ
เวลาอยากจะดูการ์ตูน…ต้องเปิดศึกกันเล็กน้อย..วันไหนมีมวย เขาทราย มีฟุตบอล ปิยะพงษ์ หรือต๋อง ศิษย์ฉ่อย..ไม่ต้องพูดถึง…อดดูการ์ตูน
เวลาย่ารมณ์ดี..เราชอบขอเปิดกรุตู้เสื้อผ้า..ที่ซุกซ่อนไปด้วยสมบัติและของเล่นมากมายยย…(บางทีถ้าย่าเผลอก้อแอบไปเล่นซ่อนหากันในตู้เสื้อผ้าย่าด้วย..)
หรือบางที…โดนใช้ให้เหยียบหลังก้อจะเบื่อมากกกกกกก เพราะย่าอ้วน..ขึ้นไปเหยียบ ละเราจะกลิ้งลงมาทุกที…
เราชอบขอให้ย่าทำของเล่นให้….ตั้งแต่ กบที่ทำจากเปลือกส้มโอ เรือกระดาษ และอื่นๆอีกมากมาย
ชอบขอให้ย่าเล่าเรื่องผีให้ฟัง…ฟังแล้วฟังอีก..ก้อกลัวทุกรอบ ไม่กล้าเดินไปเข้าห้องน้ำคนเดียวทุกที
อาหารจานเด็ดที่ย่าทำละหร่อยมั่กๆ คือ น้ำพริกเผา..คั่วพริก คั่วหอมที ฉุนทั้งบ้าน…ทำทีเยอะมากๆๆ แบ่งใส่กระปุกไว้กินได้นานเลย
ความสามารถพิเศษที่หาตัวจับยากคือ..เย็บผ้า กับทำดอกไม้สด
ผ้าห่มเย็บมือ นี่ ขนาดแก่ๆ ตามองไม่เห็นยังเอาเศษผ้าของแม่มาตัดแปะเย็บมือจนกลายเป็นผ้าห่มผื่นโตๆ ได้เลย
งานใบตองนี่โปรสุดๆ ลอยกระทงทีไร ไปสิงสถิตอยู่วัด(เล่นไพ่ไป ทำกระทงไป) ทำให้วัดไปประมูลเอาเงินทำบุญได้ใบละหลายหมื่นเลยทีเดียวเชียว..
สมัยมัธยมเคยใช้แรงงานย่าทำกระทงไปประกวดที่โรงเรียน อลังการงานสร้าง ชิดซ้ายกันทั้งตำบล
พอออกพรรษาทีไร ต้องเกณฑ์กำลังพล มานั่งเย็บกรวย ไปถวายวัด พระอารามหลวง หลังๆทำไม่ไหวแล้วตามองไม่เห็น อดหลับอดนอนไม่ไหวเลิกทำมาได้หลายปีละ
ตอนเด็กๆ เราก้อชอบไปเจ๋อ นั่งเด็ดกุหลาบ เด็ดดอกรัก ตัดใบตอง พอโตมา..เลยโดนใช้งาน..หน้าอย่างฉานเนี่ยอะ..ร้อยพวงมาลัย เย็บใบตอง เย็บแบบ ร้อยอุบะ หน้าช้าง เป็นนาโว้ยย..
เคยโดนย่าตีหลายหนเหมือนกัน…เพราะซน..
เคยโดนดุ…จนคิดว่า เกลียดย่ามากเลย
แต่ภาพสุดท้าย….ที่จำได้
คือ ย่านอนอยู่บนเตียง..คุยไม่ได้ บ่นไม่ได้ ดุไม่ได้แล้ว..
พออุ้มมิวมิวเข้าไป..เอามือมิวมิวให้ย่าจับ…ย่าจับมือมิวมิวไว้แน่นไม่ยอมปล่อย..
ละเอามือขึ้นมาปิดหน้า..แล้วพูดว่า..จ๊ะเอ๋…
จบข่าว..อยากจะเขียนมากกว่านี้ แต่เขียนไม่ออก..รู้สึกแย่ๆ เหมือนเดิมอีกแล้ว…ต้องรอให้ตายก่อน ค่อยรู้สึกว่า น่าจะทำอย่างโง้นอย่างงี้ ตอนนั้นไม่น่าเลย
โอว…เวลาย้อนกลับไปไม่ได้อีกแล้วสิ….
ขอให้ย่าไปสู่ภพภูมิที่สูงๆ ขึ้นไป หลับให้สบายไม่มีอะไรต้องห่วง…
อุตส่ารอลูกพี่ลูกน้องเราบวชเมื่อทิตย์ที่แล้ว..จนถึงเช้านี้ ที่เป็นฤกษ์สึกพอดี..โกยบุญไปล้นหลาม ก่อนขึ้นสวรรค์
ตอนไปถึง รพ. กำลังเดินไปห้องผู้ป่วย..ระหว่างทางเดินเชื่อมตึก ในอาคารเนี่ย มีงูเหลือม ตัวเบ้งๆ 2 เมตรกว่า เลื้อยผ่านหน้า ขวางทางอาเราอีกตะหาก…ตีหวยได้ไหมหว่า..อุอุอุอุอุอุ
ต่อไป…ยายทวดมิวมิว คงมีแค่ในความทรงจำและคำบอกเล่าจากแม่นี่แหละนะ…
เตียงป้าแก้มที่ยังซ่อมไม่เสร็จ…..เลยต้องให้ปะป๊าไปนอนแทน..
<<เกาะช้างก๊าบบบ 
<<< (เหมือนจะ) หวานแหวว
<<< แค่ได้จับก้อเป็นบุญแระ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ 
<<<ถ้วยน้ำพริกนี้ มีตำนานนนนนน 
Littlemiumiu 